1 فوریه میلادی روز جهانی حجاب است. داستان این روز بازمی‌گردد به زندگی فردی به نام “نظم خان” است. نظما که متولد بنگلادش است در 11 سالگی به آمریکا مهاجرت می‌کند و در نیویورک به مدرسه می‌رود. به گفته‌ی خود او در دوران راهنمایی تنها فرد با حجاب مدرسه بود. نظما آن دوران را دشوار و سخت می‌نامد زیرا توهین‌ها و فشار بار روانی زیادی را تحمل می‌کرد.
او می گوید: «در نیویورک بزرگ شدم، به دلیل حجابم تبعیض زیادی را تجربه کردم. در دوران راهنمایی، به من «بتمن» یا «نینجا» می‌گفتند. وقتی بعد از 11 سپتامبر وارد دانشگاه شدم، اسامه بن لادن یا تروریست نامیده شدم. خیلی بد بود. من فکر کردم تنها راه برای پایان دادن به تبعیض این است که از خواهران همکارمان بخواهیم خودشان حجاب را تجربه کنند.» در همین راستا نظما با دعوت از زنان مسلمانان بی‌حجاب و یا غیر مسلمانان به تجربه حجاب به مدت یک روز، این ایده را به عنوان ابزاری برای تقویت تساهل و تفاهم مذهبی مطرح کرد.
تخمین زده می شود که مردم 190 کشور هر ساله در روز جهانی حجاب (WHD) شرکت می کنند. WHD داوطلبان و سفیران زیادی در سرتاسر جهان برای برگزاری رویدادهای این روز و به منظور آگاهی بخشی در مورد حجاب دارد. این سفیران از همه اقشار هستند. علاوه بر این، WHD توسط بسیاری از افراد از جمله دانشمندان، سیاستمداران و افراد مشهور در سراسر جهان تأیید شده است. WHD در رسانه های خبری اصلی از جمله نیویورک تایمز، بی بی سی، سی ان ان، الجزیره، هافینگتون پست و غیره پوشش داده می‌شود.
از آغاز روز جهانی حجاب، نقاط عطف بسیاری وجود داشته است. یکی از آنها به رسمیت شناختن این روز توسط ایالت نیویورک در سال 2017 بود. در همان سال، مجلس عوام بریتانیا میزبان رویدادی به مناسبت این روز بود که نخست وزیر ترزامی نیز در آن شرکت کرد.
این روز یک سایت و صفحه اینستاگرام دارد که هرساله به مناسبت این روز رویدادها و یا هشتگ‌های به خصوصی می‌زنند. هم‌چنین تجربیات و یادداشت‌های افراد مختلف با حجاب در سراسر جهان نیز در آن منتشر می‌شود. برای مثال یکی از یادداشت‌های منتشر شده در این سایت به تجربه و احساسی که فرد از حجاب و پوشش خود دریافت کرده است می‌پردازد. او می‌گوید: من همیشه فرد برون‌گرایی بودم و حجاب داشتن به من قدرت می‌دهد. من احساس میکنم یک ابرقهرمان هستم که هیچکس مرا نمی‌بیند.
او اینچنین ادامه می‌دهد: “من احساس می کنم مثل یک شاهزاده خانم در کالسکه تزئین شده‌اش هستم که مردم عادی نمی توانند پنهانی نگاهی به او بیندازند. احساس می کنم یک VIP هستم که خودش را از پاپاراتزی ها پنهان می کند.”
این روز جهانی می‌تواند بهانه‌ای باشد برای اینکه علاوه بر اهداف اولیه خود، دیگر کارکردهای پوشش کامل نیز بازگو شود. ابعاد اجتماعی مسئله پوشش چه در مردان و چه در زنان بار دیگر با دیدی اجتماعی و بدون سوگیری‌های ایدئولوژی مورد بررسی قرار بگیرد. مسئله‌ای که شاید در ایران به دلایل متعدد در این سال‌ها به مسئله‌ای سیاسی تبدیل شده‌است، جنبه‌های اجتماعی و فردی بسیار بااهمیتی دارد که مورد غفلت واقع شده‌است.
نویسنده: زهره حسنی سعدی
|جنس اول؛ رسانه زنان و خانواده
دیدگاهتان را بنویسید